Idąc od wschodu jedną z najbardziej charakterystycznych wielkich dolin rolniczych jest Gudbrandsdalen, ciągnąca się wzdłuż rzeki Gudbrandsdalslagen wpadającej do jeziora Mj0sa. Każdy kraj o starej cywilizacji posiada regiony szczególnie silnie związane z tradycją i kulturą narodową. Dla Norwegii takim charakterystycznym regionem jest od czasów wikińskicn właśnie Dolina Gudbrandsdalska. Tędy wiodła prastara droga z Oslo na północ do Nidaros. Wędrowali nią pielgrzymi i rycerze, królowie w otoczeniu orszaków i kupcy. Właśnie w dolinie Gudbrandsdalen umieszcza większość swego eposu o średniowiecznej Norwegii autorka Krystyny, córki Lawranss, Sigrid Undset. Tędy, między górami Jotunheimen na zachodzie a Rondane na wschodzie, biegnie linia kolejowa i autostrada, by następnie, przedarłszy się przez przełęcze gór Dovre pomknąć na północ do Trondheim. U ujścia doliny, na północnym krańcu Mjesy wita nas Lillehammer, ośrodek miejski liczący 20 000 mieszkańców ? centrum przemysłu drzewnego i handlu południowej części okręgu Oppland. Miasto ma niezwykle atrakcyjne tereny turystyczne, leży nad jeziorem, na stromych zboczach gór. Wśród ulic wali szumiącymi kaskadami rzeka Mesna. W malowniczym Lillehammer mieści się jedna z norweskich galerii sztuki.